Overal kom ik je tegen
in de stilte van dit huis,
over onbegane wegen
in mijn hart, is nu je thuis.
Die laatste verjaardag,
jouw heldere blik,
de foto op de schouw,
zo liefdevol zie jij naar mij
en ik, ik kijk naar jou.
Een knoopje hier,
een kaartje daar, jij bent
nog steeds dichtbij,
jouw zachte stem
- als was je daar –
er gaat geen dag voorbij.
Teksten en gebeden
vol overgave in
eenvoud neergeschreven.
Moeke lief, wijs ons de weg
om zó als jij te leven?
Dienstbaar zijn en klein
maakte jou, in iedere
fase groot. Je hield zo
van het leven,
maar was niet bang voor dood.
Immens was je vertrouwen,
ook in die donkere nacht
vond jij een weg die
“aanvaarding” heet
en vrede, die op je wacht.
Die foto, met uw lieve lach,
zo kom ik U vaak tegen.
De glorie van een lentedag,
geef ons ook nu
Uw moederlijke zegen.
Dank U
uit: gedachten en gevoelens - voorjaar 2004 – rb.
…als ik nu wandel in de tuin en
kijk naar vlinder, bloem en bij
dan lijkt het wel of jij er bent,
dat maakt mij dankbaar
en heel blij !
24.08.2004.
