Met zilveren draden
en een gouden patroon
weeft hier in het westen,
een moeder haar droom.
Haar kind, dat zij mint
en waar zij voor leeft
dat ze voeding, en warmte,
geborgenheid geeft.
Kind uit haar schoot
voor eeuwig bemind,
Met sjofele draden
en een versleten patroon
weeft ook in het zuiden
een moeder haar droom.
Haar kind, dat zij mint
en waar zij voor leeft;
slechts een schamele plek,
weinig voedsel zij heeft.
Haar tengere armen, zo moe
de enige plaats waar het kind
rust en geborgenheid vindt.
Kind uit haar schoot
voor eeuwig bemind
Met edele draden
en een gouden patroon
weeft waar ook ter wereld
een vrouw nu haar droom.
Voor kinderen te zorgen
zij het niet uit haar schoot
ze schenkt mee het leven
onttrekt hen aan dood.
Noem haar Zuster of Moeder
het doet er niet toe.
Ook haar liefde is geven,
haar hart is heel groot.
Met vergeelde draden
uit een kanten patroon,
weeft een oude vrouw
ook haar innige droom:
“ zij ziet zichzelf spelen,
in de tuin bij de woning,
zij rent en zij duikelt
en proeft van de honing.
Moeder die lacht en in
oneindig geduld
op de peuter, dan kleuter
en tiener nu wacht.
Echter, een zachte druk, een fijn gelaat
het is “haar kind” dat bij haar staat.
……dag lieve Moeder,
en hoe het met U gaat ?
30.10.04 ria
