Wij wonen op zandgrond en daardoor is het hier
altijd een paar graden kouder dan in de rest
van onze provincie. Een paar graden, zeg gerust
een graad op vijf.
Deze nacht heeft het weer stevig gevroren,
en ik vrees voor onze "Amerikaanse sering."
Ze had al erg te lijden gehad van de voorbije
koude periode.
Haar mooi groen glanzend blad, zag grauw,maar
nu lijkt ze een verschrompeld oud dametje.
De bloemknoppen die volledig gevormd waren
zullen dit ook wel niet overleven, vrees ik.
Dat hebben wij de vorige jaren nooit meegemaakt,
maar mijn man wou haar persé weg van de
rozenboog, waar ze beschut stond door het tuinhuisje.
Ze hinderde de groei van de andere rozen, zei hij
Maar ik snoeide haar fors elk jaar. Ze was wel
een stevige groeier, maar erg mooi in het vroege
voorjaar als er nog geen rozen bloeiden.
Hij heeft zijn zin gehad. We hebben haar verplant
en ik heb haar gesnoeid tot ze ipv op een klimplant
op een boompje leek.
In het najaar had ze al terug een mooie groene kruin
en begonnen vele knoppen zich te vormen.
Wat zou ze prachtig bloeien in de vroege lente!
Maar dat was buiten de waard, "buiten de vorst"
gerekend.
Hoe het verder zal evolueren weet ik echt niet,
maar ik hou jullie op de hoogte.
Iedere plant, struik of boom in onze tuin
zijn zo'n beetje mijn kinderen.
ria - 29.01.09
