Alhoewel onze tuin maar een tuintje is (14 x 50 m) is het in lente en zomer de heerlijkste plaats die ik mij kan voorstllen. Natuurlijk, ik weet het wel er zijn veel mooiere tuinen en parken. Maar het verschil zit hierin dat wij dit alles hebben zien ontstaan, groeien en bloeien. Er zit veel zweet in van mijn man en veel scheppingsdrang van mij. Eén van onze zonen zei ooit eens, hij was toen voor zijn studies in het buitenland, ieder keer als ik thuiskom zie ik de tuin groeien en veranderen. Nu zo'n 10 jaar later heeft alles een vaste plaats en de structuur die er aan gegeven is maakt de tuin tot de onze. Omdat er ook nog enkele bomen staan op die toch niet al te grote oppervlakte hebben wij, naast de borders, de kleine vijver en twee grasperken vooral in de hoogte gewerkt. Aan het tuinhuisje, aan de gevels van de woning, de keuken, de garage, overal groeien er klimplanten. De talrijke hangkorven, bakken en potten ronden het geheel af.
Met onze leeftijd van samen bijna 143 jaar, vraag ik mij af hoelang we dit alles nog zullen kunnen blijven doen. Enfin, dat zijn zorgen voor morgen. We leven vandaag en genieten dankbaar van elke mooie dag die ons gegeven wordt. In mijn volgend logje staan de bloemen die nu bloeien, met uitzondering van de eerste foto die nog van de maand mei is. Later meer, daarover.
Mooie avond,
ria
