Ik weet het, de voorbije weken leken nog eens op een ouderwetse zomer. Zo een die ik mij herinner uit mijn jeugd. Maar dat is niet wat ik bedoel!
Waar ik over wil vertellen is de onverwachte tijd, in totaal meer dan één maand, die we konden doorbrengen met onze Afrikaans-Vlaamse kleinkindjes, hun mama en papa.
Door een bevordering op haar werk werd onze dochter twee maal naar Brussel gestuurd voor bijscholing. De eerste keer kwam ze alleen met de twee jongste kinderen, onze kleinkindjes van 3,5 en 20 maanden jong. De tweede keer was ook papa erbij en een jonge Malinese vriendin, inmiddels getrouwd, maar die vroeger voor de kindjes zorgde, terwijl mama en papa werkten.
Ook dat was een blij weerzien, want we hadden haar reeds enkele keren in Afrika ontmoet.
Kleinzoon kende ons (nog) niet, al had grote zus veel over ons verteld en had hij ons wel eens op webcam en foto's gezien. Maar de realiteit is natuurlijk toch nog anders.
Maar men kan amper vatten hoe felxibel een kind wel is. De eerste avond, na voor mama en ook voor grote zus een vermoeiende reis, (hij had goed geslapen op de lange vlucht) mochten we met hem spelen, alsof hij ons reeds jaren kenden.
Die eerste avond had ik hem reeds geleerd van "vava" te zeggen (voor de Nederlanders = dit een Vlaamse variant van grootvader of opa).
Sindsdien is het vava van hier en vava van daar. En wat nog meer is vava is echt zijn grote vriend geworden.
Terwijl onze dochter de eerste week op cursus ging, was vava heel de dag met de kindjes samen in Brussel. Grote zus kende nog vele plaatsen van haar eerste bezoek aan Brussel, maar toen was haar papa erbij. Het was 20 maanden geleden dat we onze kleinkinderen gezien hadden, dus konden we de schade inhalen.
In het weekend verhuisden zij met hebben en houden naar onze woning en ons rustig-groene dorp. Een heel verandering. Nu konden ze in de tuin spelen, mee boodschappen doen en de grote familie, die van ver, tot in London toe, op bezoek kwamen, leren kennen.
De weerman had voor een heerlijk zonnig lenteweer gezorgd, zodat we vaak buiten konden.
Wat in West-Africa waar zij wonen dikwijls niet mogelijk is, omwille van de hitte, het stof, of de hevige regens. Iedereen genoot dus op zijn of haar manier van dit blije en onverwachte weerzien.
Wordt vervolgd
oma ria
