Eén maal per jaar, meestal in de lente trekken wij naar het Engelse platte land, om samen te zijn met onze kinderen die in Engeland wonen en werken. Twee jaar na elkaar waren we in een dorpje nabij Newmarket en op zo'n 40 km. ten noorden van Cambrigde. We huren dan een cottage, zodat we er allemaal samen kunnen logeren. Dalham is erg rustig gelegen en toch ook weer niet te ver om dagelijks vers brood te halen en andere voedingswaren. Er is één pub in het dorp, maar dat is dan ook alles. De huizen zijn heel knus en romantisch en hebben bijna allemaal rieten daken, en worden dan ook cottages genoemd.
Dit jaar hadden wij bijzonder geluk met het weer. Helder, zonnig en slechts één dag regen. De gezamelijke uitstappen brengen ons telkens naar nieuwe onontdekte plaatsen. Deze keer zochten wij het ook iets hoger op in Norfolk. Maar het algemeen besluit was toch dat Suffolk, omwille van zijn licht heuvelend karakter het mooiste is.
Eén ongemak hadden we wel, dat er in onze cottage geen ontvangst was voor onze mobiele telefoons. Anderzijds ben je natuurlijk wel meer op je gemak, niet te bereiken, maar toch...
Op een avond test ik onderweg mijn gsm en ja er is een boodschap en nog wel van onze kleindochter van drie uit Afrika. Wat een aangename verrassing. We zijn naar een hogere plaats gereden en daar, bij de ondergaande zon hebben wij een ongelofelijk duidelijk telefoongesprek gehad, met onze kinderen en kleinkinderen in Afrika. Met zijn vijven verzameld rond dat ene kleine mobieltje, in drie talen, Nederlands, Engels en Frans hebben we met elkaar gepraat en kleindochter beloofd dat we rond haar vierde verjaardag zeker bij hen op bezoek komen. Dat was een heerlijk moment. Alleen onze oudste dochter en haar gezin, die gelukkig in ons thuisland wonen, waren niet van de partij.
Het gebeurt niet zo vaak dat we allemaal samen kunnen zijn, of tegelijkertijd met elkaar kontakt hebben. Niet gepland was dit dan toch een uniek moment, dat me tot op vandaag heel blij maakt. ria
...en toen ging de zon onder...
