Ik ben op wandel;
ik wandel van blog naar blog.
Ik tel geen kilometers,
zelfs geen mijlpalen.
Hier en daar hou ik halte;
ik voel mij uitgenodigd en dan
waag ik een stapje naar binnen.
Sommigen ontvangen mij met
open armen en met de glimlach.
Anderen wachten af: "wie ben je?"
Een enkele keer lijkt het wel
een doolhof, geen doorkomen aan.
Jonge gezichten, sommige gerimpeld,
vrolijke snuiten, triestige blikken.
Een stoet van bloggers trekt voorbij.
Eén dingen hebben ze allemaal gelijk:
"ze schrijven", "ze zijn verwoede schrijvers".
Ze hebben iets te vertellen en ze doen dat
met woorden, illustraties, foto's.
Eenvoudig, (daar hou ik het meeste van)
met brio, of met flair!
Sommigen zijn succesvol, anderen hebben
minder geluk, schrijvers zonder lezers.
Opgestapeld in de schabben van de Sleghte.
Zijn ze daarom minder goed? Wat is goed?
Hebben ze minder talent, zijn ze te bedeesd?
Of wordt de modale burger niet graag
geconfronteerd met de waarheid,
die ze vertellen? Wie zal het zeggen?
En wie kan er mij vertellen
wat al die bloggers 'vroeger' deden,
voor internet werd uitgevonden.
Een namiddag meditatie,
ria
