Als in de vroege voorjaarsnachten
nog laat de dwaze merel fluit:
tot niets dan poëzie bij machte
stort hij zijn ziel in fuga's uit,
want aan de witte berkenbomen
heeft zich het eerste groen gezet; -
dan gaan ook wij teloor in dromen
dan zoekt de ziel haar bruiloftsbed.
En toch, van alle gouden reizen
keert men terug, arm en ontdaan;
het nieuwste van de paradijzen
blijkt morgen weer de jongste waan;
geschud, bespeeld door alle winden,
een voorjaarsberk gelijkt ons lot,
en daar is nimmer rust te vinden
totdat gij rust, o hart, in God
Bertus Aafjes
wat hou ik van dit gedicht
ria
